مهدی(ع )

قرآن کتاب بی بدیل و رستاخیز ابدی ستقرآن کلام بی نظیر و حکایت اخروی ستمسیحا دمی می خواهد عارف شب ، غمزه او راقرآن فصاحت آخر و مشی احمدی ستمجال نباشد بر ما تا مخمور خلوت آن شویمقرآن فیض کثیر و آتش عشق سرمدی ستساقی بریز می را در قدح روحم ، تا خمارت شومقرآن لطف فلک را جلوه گه نام بندگی ستدلا غنچه باز شده در دل را ، فرزانه وار گویمخرقه افتاده را به محراب ،عین دعای زندگی ستگفتا آیه به آیه الله لا اله الا هوفرخنده پیامی ست نازنین،سیره نام محمدی ستپیر مغان ، عندلیب سرودن آغاز کردبیمار تو نباشد یار چو درعیش ، مقام برتری ستکهکشان دل سرشت ،کشوری با معما های ژرفزقدیسان بپرس آیه هایش مخزن اسرار ازلی ستواعظان باور کنند جمله به جمله آیاتش رازیرا نقطه به نقطه حکم به دست شیدایی ستیمین و یسار آدمیان باشد گر سالکش باشیشمع انجمن خسروان،زهی،تسبیح و بندگی ستکامرانی ار نبود ز این دیار خاکی و خشکغصه جرا ،حقیقت ، صبح صبا و حس احمدی ستباشد همه عالم در نگار و لفظ عرب قرآنی من نه منم ، جملگی حس خوب آسمانی ستباز رسیدیم به نقطه ب که همو ست آغازش دست دعابالاست،لیک سجده ،سهش پایانی ست + نوشته شده در  یکشنبه نهم مرداد ۱۴۰۱ساعت 9:50&nbsp توسط سید حسین حسینی - حسام  |  مهدی(ع )...